Occitan

Etimologia

Del latin aqua. Lo mot latin ven de l’indoeuropeu comun *h₂ekweh₂, issut de *h₂ekw- (« beure ») ; l’indoeuropeu comun *wd-r (« aiga ») es la raiç de l’anglés water, l'alemand Wasser, de voda, woda o вода dins las lengas eslavas e del grec ancian ὕδωρ húdôr qui se prefixa en ὕδρο- húdro- (idro-). Que retrobem dins un fais de mots sabents en occitan, en francés e dins mai d'una lenga latina, per parlar d’un ligam a l'aiga.

Prononciacion

[ˈajɣo], /ˈajɣo/

[ˈajgɔ], /ˈajgɔ/ (lemosin)

[ˈajɔ], /ˈajɔ/ (auvernhat)

[ˈajgə], /ˈajgə/ (vivaroaupenc, nòrd de las Valadas Occitanas)

[ˈɛg], /ˈɛg/ (marchés)

França (Bearn) : escotar « aiga »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
aiga	aigas
[ˈajɣo]	[ˈajɣos]

Liquid constituït d'oxigèn e d'idrogèn, de formula H2O, qu'es un element constitutiu màger de totes los èssers vius.
Tèrme generic per designar un riu, una ribièra o un flume.
fig. Orina.