Occitan

Etimologia

Del latin aqua. Lo mot latin ven de l’indoeuropeu comun *h₂ekweh₂, issut de *h₂ekw- (« beure ») ; l’indoeuropeu comun *wd-r (« aiga ») es la raiç de l’anglés water, l'alemand Wasser, de voda, woda o вода dins las lengas eslavas e del grec ancian ὕδωρ húdôr qui se prefixa en ὕδρο- húdro- (idro-). Que retrobem dins un fais de mots sabents en occitan, en francés e dins mai d'una lenga latina, per parlar d’un ligam a l'aiga.

Prononciacion

/ˈajɣo̞/

/ˈajgɔ/ (lemosin)

/ˈajɔ/ (auvernhat)

/ˈajgə/ (vivaroaupenc, nòrd de las Valadas Occitanas)

/ˈɛg/ (marchés)

França (Bearn) : escotar « aiga »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
aiga	aigas
[ˈajɣo]	[ˈajɣos]

Liquid constituït d'oxigèn e d'idrogèn, de formula H2O, qu'es un element constitutiu màger de totes los èssers vius.
Tèrme generic per designar un riu, una ribièra o un flume.
fig. Orina.

Variantas dialectalas

aigua

Derivats

Traduccions

ido: aquo ^(io)
italian: acqua ^(it) femenin
lituanian: vanduo ^(lt)
lorenc roman: auve / aûve / awve / ôoue / ôv
ongrés: víz ^(hu)
neerlandés: water ^(nl)
polonés: woda ^(pl)
portugués: água ^(pt) femenin
romanés: apă ^(ro) femenin
naut sorab: woda ^(hsb)
sard: abba ^(sc)
sicilian: occa ^(scn) femenin, acqua ^(scn) femenin
suedés: vatten ^(sv)
tibetan: ཆུ ^(bo)
turc: su ^(tr)
turcmen: suw ^(tk)
ucraïnian: водa ^(uk)
valon: aiwe ^(wa)