targa
Aparença
Occitan
Etimologia
Del francic targa, (« boclièr »). De comparar al francés targe[1] e a l'italian targa. [2]
Prononciacion
/'tar.go̞/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
targa | targas |
['tar.go̞] | ['tar.go̞s] |
targa femenin
- bloquièr de l'Edat mejana.
- Plastron de targaire actual.
- Justa sus l'aiga (jòc que consistís a se desquilhar de sus una barca, amb una pèrga longa).
- Anar o comportament segur ; bona mina ; mina autièira.
Derivats
Sinonims
Locucions derivadas
- Far de targas
- Téner targa
- Se metre en targa
Traduccions
Referéncias
Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]
Italian
Etimologia
Del francic targa.
Prononciacion
/'tar.ga/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
targa | targhe |
['tar.ga] | ['tar.ge] |
targa femenin