tir

Veire tanben : tír

Occitan

Etimologia

(sens 1) Desverbal de tirar.

Prononciacion

['tiɾ], /'tiɾ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tir	tirs
['tiɾ]	['tiɾs]

tir (sens 1) masculin

1. Accion de tirar (de lançar, de se servir d'una arma).
2. (Jòc de Bolas) Cop consistissent a lançar violentament sa bolas contra una bolas advària per l’escartar del but
3. airal del tir.
4. Cordèl per plantar en rengas.

tir (sens 2) masculin

1. Anet en general.

Derivats

• tirar

Reviradas

(sens 1) afrikaans: alemand: Schuss (de) anglés: shot (en) firing (en) fire (en) gunfire (en) shooting (en) fusillade (en) arabi: breton: bulgar: catalan: tir (ca) tret (ca) corean: chèc: danés: espanhòl: disparo (es) tiro (es) esperanto: francés: tir (fr)

indi: grèc: naut sorab: italian: tiro (it) neerlandés: fysica (nl) natuurkunde (nl) ongrés: polonés: strzelanina (pl) portugués: tiroteio (pt) romanés: rus: sicilian: suedés: ucraïnian:

Catalan

Etimologia

Desverbal de tirar.

Prononciacion

[tir], /tir/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tir	tirs
[tir]

tir masculin

1. tir

Francés

Etimologia

Desverbal de tirar.

Prononciacion

[tiʁ], /tiʁ/

França (Lion) : escotar « tir »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tir	tirs
[tiʁ]	[tiʁs]

tir masculin

1. tir