tirar
Occitan
Etimologia
D’origina pas segura, benlèu d’un latin vulgar *tirare de l’argòt militar roman, format sus l'iranic tir-, «flecha»
Prononciacion
- lengadocian, gascon /tiˈɾa/
- França (Bearn) : escotar « tirar »
- provençau /tiˈʀa/
Vèrb
tirar
- Far mòure quicòm cap a se.
- Tirar la pòrta.
- (Per extension) Exercir una traccion, un esfòrç per menar cap se.
- Tirar l'estaca.
- Enlevar, far sortir quicòm d’un autre, extraire d’endacòm, sostraire
- Tirar una espina del pé.
- Per un element, exercir una fòrça atractiva.
- l’aura tira.
- Per un riu, rajar amb abondéncia.
- (Marina) S’enfonsar dins l'aiga cap a una quita prigondor, en parlant d’un objècte flotant.
- La nau tira mai a l'avant qu'a l'arrièra.
- Daissar causir lo sòrt, far sortir a l'azard de la boita que los conten de bilhets, de noms, de numèros.
- Tirar la jurada al sòrt.
- (En particular) Causir al sòrt de cartas de taròt per far de prediccions.
- Tirar las cartas.
- Far venir de produchs d’endacòm mai o mens alunhat.
- Roma tirava son blat d’Egipte.
- Extraire, posar
- Tirar lo vin de la bota.
- Inferir, conclure.
- Tirar de conclusions.
- Far partir una arma de lanç, una arma de fuòc, una fusada, ...
- Tirar a l'arc.
- Cercar a aténher amb una arma de lanç, una arma de fuòc.
- Tirar sus l'enemic.
- (Escrima) Combatre, far d'armas.
- (Jòcs de bòchas) Bochar per esclarir lo jòc.
- Que fas, puntas o tiras ?
- (Espòrts de balon, de bala) Lançar una bala en la trucant (amb lo pé, la man, etc., segon l'espòrt).
- (geometria, dessenh) Traçar una linha, un trach.
- Tirar una diagonala.
- Tirar una rega.
- (figurat) Aver tendéncia a, s'aprochar de mai en mai d'una valor.
- Una color que tira cap al verd.