troncar

Occitan

Etimologia

Del latin truncare

Prononciacion

lengadocian, gascon [tɾuŋˈka], /tɾuŋˈka/

provençau [tʀũⁿˈka], /tʀũⁿˈka/

Vèrb

troncar

1. Talhar un brava partida de quicòm.
2. Copar lo tronc d'un arbre, a la tronçonadoira: tronçonar.
3. (geometria) Talhar un còn, una piramida, un prisma, mejans un plan, per n'obténer un tronc.

se troncar

1. Se fissar am una espina.

Sinonims

• tronçonar

Derivats

• troncacion
• troncadura

Traduccions

alemand: verstümmeln (de) anglés: truncate (en) basc: catalan: troncar (ca), truncar (ca)

espanhòl: troncar (es), truncar (es) francés: tronquer (fr) italian: troncare (it), cioncare (it) portugués: troncar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin truncare

Prononciacion

Oriental: central [tɾuŋˈka], /tɾuŋˈka/, balear [tɾoŋˈca], /tɾoŋˈca/, [tɾuŋˈka], /tɾuŋˈka/

Occidental: nord-occidental [tɾoŋˈka], /tɾoŋˈka/, valencian [tɾoŋˈkaɾ], /tɾoŋˈkaɾ/

Vèrb

troncar

1. troncar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin truncare

Prononciacion

[?]

Vèrb

troncar

1. troncar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin truncare

Prononciacion

Portugal [tɾõŋˈkaɾ], /tɾõŋˈkaɾ/

Brasil [tɾõˈka(ɾ)], /tɾõˈka(ɾ)/

Vèrb

troncar

1. troncar ^(oc)