tronc

Un article de Wikiccionari.
Salta a la navegació Salta a la cerca

Occitan

Etimologia

Del latin truncus « troncat, tronc »

Prononciacion

lengadocian, gascon [ˈtɾuŋk]
provençau [ˈtʀũⁿ]

Nom comun

Declinason
Dialècte : lendadocian, gascon
Singular Plural
tronc troncs
[ˈtɾuŋk] [ˈtɾuŋks]

tronc masculin

  1. (botanica) Camba d’un arbre, tija consierada sens las brancas.
  2. (botanica) Espina, ponchon, esquilha.
  3. (anatomia) Origina, partida màger d’un vaissèl, d’un nèrvi.
    • Lo tronc cerebral.
  4. (anatomia) Partida màger del còrs d’un uman, d’un animal, levat del cap e dels membres.
  5. (geometria) Partida compresa entre la basa d’un còn, d’una piramida, d’un prisma, e sa seccion per un plan.
  6. (arquitectura) Tròç d’un fust de colomna.
  7. (religion) Bóstia o arca de fusta o de metal sagelada sovent pausada dins las glèisas e que possedís una fenda per recebre l’argent de la almòinas.

Parents

Traduccions


Catalan

Etimologia

Del latin truncus « troncat, tronc »

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « tronc »

Prononciacion

Oriental: central [ˈtɾoŋ], balear [ˈtɾoŋk]
Occidental: nord-occidental [ˈtɾoŋ], valencian [ˈtɾoŋ], [ˈtɾoŋk]

Nom comun

Declinason
Singular Plural
tronc troncs

tronc masculin

  1. tronc (oc)

Francés

Etimologia

Del latin truncus « troncat, tronc »

Prononciacion

[tʁɔ̃]

Nom comun

Declinason
Singular Plural
tronc troncs
[tʁɔ̃]

tronc masculin

  1. tronc (oc)