Veire tanben : Verge

Occitan

Etimologia

Del latin vĭrgo « verge ».

Prononciacion

lengadocian [ˈbeɾd͡ʒe], /ˈbeɾd͡ʒe/, gascon [ˈbeɾʒe], /ˈbeɾʒe/, provençau [ˈveʀd͡ʒe], /ˈveʀd͡ʒe/

França (Bearn) : escotar « verge »

Sillabas

ver | ge (2)

Adjectiu

verge femenin e masculin, (plural: verges)

Se ditz d'una femna o d'un òme qu'a pas jamai agut de relacions sexualas.
Fig Per extension se ditz d'un luòc intact ont l'òme es pas jamai anat.

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
verge	verges

verge femenin

Femna qu' a pas agut de relacions sexualas amb cap òme.
Relig. La Verge Maria: La maire de Dieu, dins la religion catolica

Traduccions

ido:
indonesian:
italian: vergine ^(it)
lituanian:
neerlandés:
ongrés:
polonés:
portugués: virgem ^(pt)
sicilian: vìrgini ^(scn), schettu ^(scn)
suedés:
ucraïnian:

Anglés

Etimologia

(Nom 1) Del latin virga « branca » Pel francés verge.

(Nom 2 e vèrb) Del latin vergere « virar, aprochar, clinar ».

Prononciacion

RU [vɜːd͡ʒ], /vɜːd͡ʒ/, EUA [vɝd͡ʒ], /vɝd͡ʒ/

Sillabas

ver | ge (2)

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
verge	verges

verge

Verga, gimbla.
(Per analogia) (ancian) Organ sexual mascle.

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
verge	verges

verge femenin

Riba, broa
banqueta

Vèrb

verge

S'aprochar, fregar
Bolar

Catalan

Etimologia

Del latin vĭrgo « verge ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « verge »

Prononciacion

Oriental: central [ˈbɛrʒə], balear [ˈvɛrʒə]

Occidental: nord-occidental [ˈbɛrd͡ʒe], valencian [ˈvɛɾd͡ʒe], [ˈbɛɾd͡ʒe]

Sillabas

ver | ge (2)

Adjectiu

verge masculin o femenin, (Plural: verges)

verge ^(oc)

Nom comun

verge femenin, (Plural: verges o vèrgens)

verge ^(oc)

Francés

Etimologia

Del latin virga « branca ».

Prononciacion

[vɛʁʒ], /vɛʁʒ/

Sillabas

ver | ge (2)

Nom comun

verge femenin, (Plural: verges)

verga ^(oc), gimbla.
verga ^(oc), organ sexual mascle.