verge
Salta a la navegació
Salta a la cerca
 Veire tanben : Verge
|
Occitan 
Etimologia
Del latin vĭrgo « verge ».
Prononciacion
lengadocian [ˈbeɾd͡ʒe], gascon [ˈbeɾʒe], provençau [ˈveʀd͡ʒe]
França (Bearn) : escotar « verge »
Sillabas
ver | ge (2)
Adjectiu
verge femenin e masculin, (plural: verges)
- Se ditz d'una femna o d'un òme qu'a pas jamai agut de relacions sexualas.
- Fig Per extension se ditz d'un luòc intact ont l'òme es pas jamai anat.
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| verge | verges |
verge femenin
- Femna qu' a pas agut de relacions sexualas amb cap òme.
- Relig. La Verge Maria: La maire de Dieu, dins la religion catolica
Traduccions
.svg){kind=small}
Anglés 
Etimologia
- (Nom 1) Del latin virga « branca » Pel francés verge.
- (Nom 2 e vèrb) Del latin vergere « virar, aprochar, clinar ».
Prononciacion
RU [vɜːd͡ʒ], EUA [vɝd͡ʒ]
Sillabas
ver | ge (2)
Nom comun 1
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| verge | verges |
verge
Nom comun 2
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| verge | verges |
verge femenin
Vèrb
verge
Catalan 
Etimologia
Del latin vĭrgo « verge ».
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « verge »
Prononciacion
- Oriental: central [ˈbɛrʒə], balear [ˈvɛrʒə]
- Occidental: nord-occidental [ˈbɛrd͡ʒe], valencian [ˈvɛɾd͡ʒe], [ˈbɛɾd͡ʒe]
Sillabas
ver | ge (2)
Adjectiu
verge masculin o femenin, (Plural: verges)
Nom comun
verge femenin, (Plural: verges o vèrgens)
Francés 
Etimologia
Del latin virga « branca ».
Prononciacion
[vɛʁʒ]
Sillabas
ver | ge (2)
Nom comun
verge femenin, (Plural: verges)
Categorias :
- occitan
- Mots en occitan eissits d’un mot en latin
- Adjectius en occitan
- Noms comuns en occitan
- anglés
- Mots en anglés eissits d’un mot en latin
- Mots en anglés eissits d’un mot en francés
- Noms comuns en anglés
- Vèrbes en anglés
- catalan
- Mots en catalan eissits d’un mot en latin
- Adjectius en catalan
- Noms comuns en catalan
- francés
- Mots en francés eissits d’un mot en latin