aimar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin amare.

Prononciacion

[ajˈma]

França (Bearn) : escotar « aimar »

Sillabas

ai | mar (2)

Vèrb

aimar

  1. Aver de l'amor per (una persona, una causa).

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

  • Lengadocian
Lengadocian
Infinitiu aimar
Gerondiu aimant
Participi passat
singular plural
masculin aimat aimats
femenin aimada aimadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present aimi
aime[N 1]
aimas aima aimam aimatz aiman
Imperfach aimavi aimavas aimava aimàvem aimàvetz aimavan
Preterit aimèri aimères aimèt aimèrem aimèretz aimèron
Futur aimarai aimaràs aimarà aimarem aimaretz aimaràn
Condicional aimariái aimariás aimariá aimariam aimariatz aimarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present aime aimes aime aimem aimetz aimen
Imperfach aimèssi aimèsses aimès
aimèsse
aimèssem aimèssetz aimèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu aima ! aimem ! aimatz !
Negatiu aimes pas ! aimem pas ! aimetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)