ambigú
Occitan
Etimologia
Del latin ambiguus' de ambigere, (« dobtar »), de amb (« a l'entorn »), e igere per agere (« pojar ») ; « que poja del dos costats »
Prononciacion
- lengadocian, gascon /ambiˈɣy/
- escotar « ambigú »
- provençau /ambiˈgy/
Sillabas
am|bi|gú
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | ambigú | ambigús |
| [ambiˈɣy] | [ambiˈɣys] | |
| Femenin | ambigüa | ambigüas |
| [ambiˈɣyo̞] | [ambiˈɣyo̞s] | |
ambigú
- Que pòt èsser comprés dins los dos senses.
- De signes ambigús.
- De pròcas ambigüas.
- (per extension) Que, per manca de precision, pòt designar mantunas causas.
- Que reünís doas qualitats, soas naturas opausadas.
- Caractèr ambigú.