balance

Occitan

Prononciacion

/baˈlanse/, /baˈlanse/, provençau /baˈlãⁿse/, /baˈlãⁿse/

Forma de vèrb

balance

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de balançar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de balançar

Anglés

Etimologia

Del latin bilanx, de bi- (« dos còps ») e lanx (« platèl ») pel francés balance

Prononciacion

/ˈbæləns/, /ˈbæləns/

Nom comun

balance

1. balanç ^(oc)
2. balança ^(oc)
3. bilanç ^(oc)

Vèrb

balance

1. balançar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin bilanx, de bi- (« dos còps ») e lanx (« platèl »)

Prononciacion

/baˈlanθe/, /baˈlanθe/, /baˈlanse/, /baˈlanse/

escotar « balance »

Nom comun

balance masculin

1. balanç ^(oc)
2. bilanç ^(oc)

Francés

Etimologia

Del latin bilanx, de bi- (« dos còps ») e lanx (« platèl »)

Prononciacion

/balɑ̃s/, /balɑ̃s/

França (Somain) : escotar « balance »

Nom comun

balance

1. balança ^(oc)

Forma de vèrb

balance

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de balancer
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de balancer
3. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de balancer
4. Segonda persona del singular de l'imperatiu de balancer

Portugués

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

balance

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de balançar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de balançar