balançar

Occitan

Etimologia

De balança.

Prononciacion

[balanˈsa], /balanˈsa/, provençau [balãⁿˈsa], /balãⁿˈsa/

Sillabas

ba|lan|çar

Vèrb

balançar

1. Téner en equilibri.
   • Un funambul que balança pas son còrs coma cal poirià caire.
2. Mòure, agitar un còrs de biais que cline o oscillar, que siá portat d'un còp d’un costat, d'un còp de l’autre.
   • La tempèsta fa balançar las atenas.
3. Realizar una pesada sus una balança.
4. (figurat) Pesear dins son esperit, far l’examèn e la comparason de causas opausadas.
   • Balançar entre dos interesses politics.
5. (moral) Esitar, èsser en suspens.
   • Ara decidís, arrèstas de balançar!.
6. Compensar una causa par una autra.
   • Balançar las pèrdas pels ganhs.
7. (Contabilitat) Realizar lo bilanç.
   • Balançar un compte

Parents

balanç balança balançament balançatge

balancejar balancièr bilanç

Sinonims

• balancejar
• pesar
• compensar
• comparar
• trastejar

Traduccions

alemand: ausgleichen (de), balancieren (de), Gleichgewicht (de) anglés: balance (en), poise (en) basc: orekatu (eu) catalan: balançar (ca), pesar (ca)

espanhòl: balancear (es), pesar (es) francés: balancer (fr), peser (fr) italian: bilanciare (it), pesare (it) portugués: balançar (pt), pesar (pt)

Catalan

Etimologia

De balança.

Prononciacion

Oriental [bəɫənˈsa], /bəɫənˈsa/ Occidental: nord-occidental [baɫanˈsa], /baɫanˈsa/, valencian [baɫanˈsaɾ/], /baɫanˈsaɾ//

Sillabas

ba|lan|çar

Vèrb

balançar

1. Balançar dins lo sens de balancejar ^(ca)

Portugués

Etimologia

De balança.

Prononciacion

Oriental [bəɫənˈsa], /bəɫənˈsa/

Occidental: nord-occidental [baɫanˈsa], /baɫanˈsa/, valencian [baɫanˈsaɾ], /baɫanˈsaɾ/

Sillabas

ba|lan|çar

Vèrb

balançar

1. balançar ^(ca)