balançar
Aparença
Occitan
Etimologia
De balança.
Prononciacion
/balanˈsa/ , provençau /balãⁿˈsa/
Sillabas
ba|lan|çar
Vèrb
balançar
- Téner en equilibri.
- Un funambul que balança pas son còrs coma cal poirià caire.
- Mòure, agitar un còrs de biais que cline o oscillar, que siá portat d'un còp d’un costat, d'un còp de l’autre.
- La tempèsta fa balançar las atenas.
- Realizar una pesada sus una balança.
- (figurat) Pesear dins son esperit, far l’examèn e la comparason de causas opausadas.
- Balançar entre dos interesses politics.
- (moral) Esitar, èsser en suspens.
- Ara decidís, arrèstas de balançar!.
- Compensar una causa par una autra.
- Balançar las pèrdas pels ganhs.
- (Contabilitat) Realizar lo bilanç.
- Balançar un compte
Parents
Sinonims
Traduccions
Catalan
Etimologia
De balança.
Prononciacion
Espanha (Valéncia) : escotar « balançar »
Prononciacion
Oriental /bəɫənˈsa/ Occidental: nord-occidental /baɫanˈsa/ , valencian /baɫanˈsaɾ//
Sillabas
ba|lan|çar
Vèrb
balançar
- Balançar dins lo sens de balancejar (ca)
Portugués
Etimologia
De balança.
Prononciacion
- Oriental /bəɫənˈsa/
- Occidental: nord-occidental /baɫanˈsa/ , valencian /baɫanˈsaɾ/
Sillabas
ba|lan|çar
Vèrb
balançar