calma
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Occitan 
Etimologia
- (nom 1) Del latin tardiu cauma « calor del solelh de miègjorn », del grèc ancian καῦμα (kauma).
- (nom 2) D'un *kalmis preroman indoeuropèu «suc de montanha» o del latin culmen (Mistral).
Prononciacion
[ˈkalmo̞]
Sillabas
cal|ma
Nom comun 1
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
calma | calmas |
[ˈkalmo̞] | [ˈkalmo̞s] |
calma (lengadocian), femenin
- Calm.
- Moment de pausa a causa del caud.
- Melhoracion del temps per un brèu, anan cap al bèl, après una ventada.
Variantas dialectalas
Sinonims
Traduccions
calm, tranquil | |
---|---|
|
Melhoracion del temps | |
---|---|
|
Nom comun 2
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
calma | calmas |
[ˈkalmo̞] | [ˈkalmo̞s] |
calma (lengadocian), femenin
Variantas dialectalas
Planòl rocalhut ... | |
---|---|
|
Forma d'adjectiu
calma
Forma de vèrb
calma
- Tresena persona del singular de present de l'indicatiu de calmar.
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de calmar.
Catalan 
Etimologia
- (nom 1) Del latin tardiu cauma « calor del solelh de miègjorn », del grèc ancian καῦμα (kauma).
- (nom 2) D'un *kalmis preroman indoeuropèu «suc de montanha» o del latin culmen (Mistral).
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « calma »
Prononciacion
oriental [ˈkaɫmə] , occidental [ˈkaɫma]
Sillabas
cal|ma
Nom comun 1
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
calma | calmes |
calma femenin
Nom comun 2
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
calma | calmes |
calma femenin
Forma d'adjectiu
calma
- Femenin singular de calm.
Forma de vèrb
calma
- Tresena persona del singular de present de l'indicatiu de calmar.
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de calmar.
Espanhòl 
Etimologia
- Del latin tardiu cauma « calor del solelh de miègjorn », del grèc ancian καῦμα (kauma).
Prononciacion
[ˈkalma]
Sillabas
cal|ma
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
calma | calmas |
calma femenin
Forma d'adjectiu
calma
- Femenin singular de calmo.
Forma de vèrb
calma
- Tresena persona del singular de present de l'indicatiu de calmar.
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de calmar.
Francés 
Prononciacion
França : escotar « calma »
Prononciacion
oriental [kalma]
Sillabas
cal|ma
Forma de vèrb
calma
- Tresena persona del singular del passat simple de l'indicatiu de calmer.
Italian 
Etimologia
- Del latin tardiu cauma « calor del solelh de miègjorn », del grèc ancian καῦμα (kauma).
Prononciacion
[ˈkalma]
Sillabas
cal|ma
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
calma | calme |
calma femenin
Forma d'adjectiu
calma
- Femenin singular de calmo.
Forma de vèrb
calma
- Tresena persona del singular de present de l'indicatiu de calmare.
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de calmare.
Portugués 
Etimologia
- Del latin tardiu cauma « calor del solelh de miègjorn », del grèc ancian καῦμα (kauma).
Prononciacion
Portugal [ˈkaɫmɐ] ; Brasil [ˈkawmɐ] , [ˈkawmə]
Sillabas
cal|ma
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
calma | calmas |
calma femenin
Forma d'adjectiu
calma
- Femenin singular de calmo.
Forma de vèrb
calma
Categorias :
- occitan
- Mots en occitan eissits d’un mot en latin
- Mots en occitan eissits d’un mot en grèc ancian
- Noms comuns en occitan
- Occitan lengadocian
- Formas d'adjectius en occitan
- Vèrbes conjugats en occitan
- catalan
- Mots en catalan eissits d’un mot en latin
- Mots en catalan eissits d’un mot en grèc ancian
- Noms comuns en catalan
- Formas d'adjectius en catalan
- espanhòl
- Mots en espanhòl eissits d’un mot en latin
- Noms comuns en espanhòl
- Formas d'adjectius en espanhòl
- Vèrbes conjugats en espanhòl
- francés
- italian
- Mots en italian eissits d’un mot en latin
- Noms comuns en italian
- Formas d'adjectius en italian
- Vèrbes conjugats en italian
- portugués
- Mots en portugués eissits d’un mot en latin
- Noms comuns en portugués
- Formas d'adjectius en portugués
- Vèrbes conjugats en portugués