carbon

Occitan

Etimologia

Del latin carbo.

Prononciacion

[kaɾˈbu], /kaɾˈbu/

França (Bearn) : escotar « carbon »

Sillabas

car | bon (2)

Nom comun

carbon

1. Ròca negra e leugièra compausada mai que mai de carbòni e eissida de la decomposicion incompleta de matèria organica fòrça anciana.

Derivats

• carbonada
• cabonar
• carbonièr
• carbonièra
• cabonifèr
• carbonizar

Variantas dialectalas

• charbon (lemosin), (vivaroaupenc)

Reviradas

alèut : dialècte de l'èst e Atkan : uuglix̂ (ale), dialècte Pribilof : uugalix̂ (ale), dialècte Nikolski : uuxalix̂ (ale) alemand: Kohle (de) femenin anglés: coal (en) catalan: carbó (ca) masculin

espanhòl: carbón (es) masculin francés: charbon (fr) masculin italian: carbone (it) masculin neerlandés:kool (nl) portugués:carvão (pt) masculin