centaur

Veire tanben : centaure, Centaur, Centaure

Occitan

Etimologia

Del latin centaurus, del grèc ancian Κένταυρος.

Prononciacion

lengadocian, gascon /senˈtaw/, /senˈtaw/

procvençau /sẽⁿˈtaw/, /sẽⁿˈtaw/

Sillabas

cen|taur

Nom comun

centaur masculin, (femnin: centaura, centauresa)

Declinason
Singular	Plural
centaur	centaurs
[senˈtaw]	[senˈtaws]

Lo centaur Quiron en companhiá del faune

1. (mitologia, fantastic) Èsser fabulós de la mitologia grèga, mièg òme e mièg caval, precisament, caval que lo cap es remplaçat per un bust d’òme.
2. (Antiquitat) Cavalier tessalian que caçava los taurs fèrs.
3. (Astronomia) Còrs pichon e de glaç que gravita a l'entorn del Solelh entre Jupitèr e Neptun.

Variantas

• centaure

Sinonims

• ipocentaur

Derivats

• bucentaur (buòc)
• [[centaurèa]
• ictocentaur (peisson)
• onocentaur (ase)
• taurcentaur (taur)

Traduccions

alemand: Kentaur (de) anglés: centaur (en) basc: catalan: centaure (ca)

espanhòl: centauro (es) francés: centaure (fr) grèc: κένταυρος (el) italian: centauro (it) portugués: centauro (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin centaurus, del grèc ancian Κένταυρος.

Prononciacion

general /ˈsɛntɔː(ɹ)/, /ˈsɛntɔː(ɹ)/

America tb /ˈsɛntɑɹ/, /ˈsɛntɑɹ/

Sillabas

cen|taur

Nom comun

centaur

Declinason
Singular	Plural
centaur	centaurs

1. centaur ^(oc)