circonstància

Occitan

Etimologia

Del latin circumstantia de circum stare (« se téner quilhat a l'entorn »).

Prononciacion

/siɾkonsˈtansjo̞/, /siɾkonsˈtansjo̞/, provençau /siʀkõⁿsˈtãⁿsjo̞/, /siʀkõⁿsˈtãⁿsjo̞/ França (Bearn) : escotar « circonstància »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
circonstància	circonstàncias
[siɾkonsˈtansjo̞]	[siɾkonsˈtansjo̞s]

circonstància femenin

1. Particularitat qu'acompanha e destria un fach, una situacion, etc.
2. (al plural) Eveniment particular ; escasença particulara.
3. (gramatica) Rapòrts de temps, de lòc, de manièra, de causa, etc., qu'acompanhan l’accion o l’estat exprimit per un verbe.
4. Conjonctura presenta ; situacion de las causas ara.

Derivats

• circonstancial
• circonstanciat

Traduccions

alemand: Bewandtnis (de), Umstand (de) anglés: circumstance (en) basc: egoera (eu), zertzelada (eu) catalan: circumstància (ca)

espanhòl: circunstancia (es) francés: circonstance (fr) italian: circostanza (it) portugués: circunstância (pt)