collaboradoira

Occitan

Etimologia

Del latin collaborator

Prononciacion

/kullaβuɾaˈðujɾo̞/, /kullaβuɾaˈðujɾo̞/

Sillabas

co|lla|bo|ra|doi|ra

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
collaboradoira	collaboradoiras
[kullaβuɾaˈðujɾo̞]	[kullaβuɾaˈðujɾo̞s]

collaboradoira (lengadocian); femenin, (masculin: collaborador)

1. (Trabalh) La que trabalha ensem amb un autra persona o mai per una òbra comuna
2. (Istòria) Nom donat, pendent la Segonda Guèrra mondiala, a las ciutadanas dels païses ocupats que montravan de la complasença per l’ocupant o tranalhavan en collaboracion amb el.
3. (Per extension, pejoratiu) La que trabalha amb un enemic.

Variantas dialectalas

• collaboradora (gascon)

Parents

• collaboracion
• collaborar

Sinonims

• collaboratora (provençau)
• collaboratriz (lengadocian, provençau)
• collaboraira (lengadocian)

sens istoric

• collaboracionista

Antonims

sens istoric

• resistenta

Traduccions

alemand: Kollaboratorin (de), Mitarbeiterin (de) anglés: collaborator (en), coworker (en) basc: lankide (eu) catalan: col·laboradora (ca)

espanhòl: colaboradora (es) francés: collaboratrice (fr) italian: collaboratrice (it) portugués: colaboradora (pt)