combina

Occitan

Etimologia

De combinar.

Prononciacion

[kumˈbino̞], /kumˈbino̞/

Sillabas

com|bi|na

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
combina	combinas
[kumˈbino̞]	[kumˈbino̞s]

combina femenin

1. Astúcia, sovent qu'untiliza l'engana per capitar un objectiu.

Sinonims

• finesa
• rusa
• engana
• astúcia

Parents

• combinable
• combinason
• combinaire
• combinatòri
• combinar
• combinatiu
• combinat

Forma de vèrb

combina

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de combinar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de combinar

Catalan

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

combina

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de combinar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de combinar

Espanhòl

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

combina

1. Tresena persona del singular del present del passat simple de combiner

Francés

Prononciacion

França (Lion) : escotar « combina »

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

combina

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de combinar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de combinar

Portugués

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

combina

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de combinar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de combinar