conduita

Occitan

Etimologia

De conduire

Prononciacion

/kon'dɥito̞/, /kon'dɥito̞/

Sillabas

con|dui|ta

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
conduita	conduitas
[kon'dɥito̞]	[kon'dɥito̞s]

conduita masculin

1. Accion de conduire
2. Biais d'agir que siá al nivèl politic, militar, ecclesiastic o de las mors.
3. Tudèl, canal que dedins raja e passa de fluids.

Variantas dialectalas

• conducha
• conducta

Sinonims

Biais d'agir

• mena

Tudèl

• canalizacion

Parents

• conduire

Traduccions

Accion de menar alemand: Führung (de), Leitung (de) anglés: conduct (en) catalan: conducció (ca), conducta (ca) espanhòl: conducción (es), conducta (ca)

francés: conduite (fr) italian: condotta (it) basc: portugués: conduta (pt)

Biais d'agir alemand: Benehmen (de), Betragen (de) anglés: conducta (en) catalan: conducció (ca), conducta (ca) espanhòl: conducción (es), conducta (ca)

francés: conduite (fr) italian: condotta (it) basc: portugués: conduta (pt)

Canalizacion alemand: Rohrkabel (de) anglés: conduit (en) catalan: conducte (ca) espanhòl: conducto (es)

francés: conduit (fr) italian: canna (it) basc: kanal (eu) portugués: duto (pt), canal (pt)

Forma de vèrb

conduita

1. Participi passat al femenin singular de conduire.