crin

Occitan

Etimologia

(nom 1) Del latin crinis.

(nom 2) Benlèu del grèc ancian κρινο « separar »

Prononciacion

/kɾi/, /kɾi/

Nom comun 1

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
crin	crins
[kɾi]	[kɾis]

crin masculin

1. Anat. anim. Pel que creis sus lo còl del caval o del lion.

Derivats

• crinièra
• crinèra (gascon)
• criniera (lemosin)

Traduccions

alemand: Pferdeshaar (de) anglés: horsehair (en) basc: catalan: crin (ca)

espanhòl: crin (es) francés: crin (fr) italian: crine (it) portugués: crina (pt)

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
crin	crins
[ˌkɾi]	[ˌkɾis]

crin (lengadocian) , masculin

1. Linha de punts nauts d'un relèu desseparant dos penjals opausats.

Sinonims

• acrin
• aigavèrs
• cima
• cresta / crest / crestèl / crestilh / crestenc

Derivats

• acrinal

Traduccions

alemand: Bergkamm (de), Kamm (de) anglés: crest line (en), ridge (en) basc: catalan: cresta (ca), carena (ca)

espanhòl: cresta (es), línea de cresta (es) francés: crête (fr), ligne de crête (fr) italian: cresta (it), crinale (it) portugués: crista (pt), linha de crista (pt)