eminent
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Occitan 
Etimologia
- Del latin eminens « s'auçar ».
Prononciacion
- lengadocian, gascon [emiˈnent]
- provençau [emeˈnẽn]
Sillabas
e|mi|nent
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | eminent | eminents |
[emiˈnent] | [emiˈnents] | |
Femenin | eminenta | eminentas |
[emiˈnento̞] | [emiˈnento̞s] |
eminent
- Que s’auça al dessús del nivèl general, en parlant d’un terren.
- Que passa lo nivèl comun, en parlant de las personas e de las causas.
Sinonims
per un terren
per las personas e las causas
Derivats
Traduccions
|
Anglés 
Etimologia
Prononciacion
- [ˈɛmɪnənt]
Sillabas
e|mi|nent
Adjectiu
eminent
Catalan 
Etimologia
- Del latin eminens « s'auçar ».
Prononciacion
- Oriental: central [əmiˈnen] , balear [əmiˈnent] , [əmiˈnen]
- Occidental: nord-occidental [emiˈnen] , valencian [emiˈnent] , [emiˈnen]
Sillabas
e|mi|nent
Adjectiu
eminent masculin o femenin, (plurals: eminents)