terren

Occitan

Etimologia

Del latin terrenum

Prononciacion

/teˈren/, /teˈren/ França (Bearn) : escotar « terren »

Sillabas

ter|ren

Adjectiu

Declinason
Singular	Plural
terren	terrens
[terˈen]	[terˈrens]

terren masculin

1. Tèrra, sol considerat per çò qu'es de sa natura, de sa composicion, de sa forma.
2. Espaci de tèrra, definit per son emplaçament o sas limitas.
3. (per metonimia) Lòc ont se debana una accion.
4. (geologia) Ensemble de diferents jaces de tèrra al vejaire de lor ancianetat e a lor natura.
5. (figurat) Ensemble de factors propicis o nefasts a aquicòm.

Variantas dialectalas

• terrenh

Traduccions

alemand: Boden (de), Erden (de) anglés: terrain (en), field (en), ground (en) basc: lursail (eu) catalan: terreny (ca)

espanhòl: terreno (es) francés: terrain (fr) italian: terreno (it) portugués: terreno (pt)