eterogenèu
Occitan
Etimologia
- Del latin heterogeneus del grèc ancian ἑτερογενής, compausat de ἕτερος, «autre» e γένος, «origina».
Prononciacion
- lengadocian /eteɾud͡ʒeˈnɛw/
- gascon /eteɾuʒeˈnɛw/
- procençau /eteʀud͡ʒeˈnɛw/
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | eterogenèu | eterogenèus |
| [eteɾud͡ʒeˈnɛw] | [eteɾud͡ʒeˈnɛws] | |
| Femenin | eterogenèa | eterogenèas |
| [eteɾud͡ʒeˈnɛo̞] | [eteɾud͡ʒeˈnɛo̞s] | |
eterogenèu
- (didactic) Qu'es compausat d'elements de diferentas naturas.
- Qualifia una distribucion destriada de biais inegal.
- (quimia) Qualifica una mescla en que se pòt destriar al mens dos constituents a uèlh nud.
Derivats
Antonims
Traduccions
|