Occitan

Del latin philosophari.

/filuzu'fa/, /filuzu'fa/

fi | lo | so | far (4)

Vèrb

filosofar

Tractar de las matèrias de filosofia o discórrer sus las questions de filosofia.
- Socrate amava filosofar pas que sus las mòrs.
Rasonar, discórrer sus diferentas matèrias de la morala o de la fisica.
(exageracion) Rasonar, discórrer sus diferentas matèrias, en general.
(pejoratiu) Rasonar tròp subtilament, argumentar, disputar en van.
- Se deu pas tant filosofar, cal agir. - De filosofar tròp, s'alunha la vertat.

Infinitiu	filosofar
Gerondiu	filosofant
Participi passat
	singular			plural
masculin	filosofat			filosofats
femenin	filosofada			filosofadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	filosòfi filosòfe^{[N 1]}	filosòfas	filosòfa	filosofam	filosofatz	filosòfan
Imperfach	filosofavi	filosofavas	filosofava	filosofàvem	filosofàvetz	filosofavan
Preterit	filosofèri	filosofères	filosofèt	filosofèrem	filosofèretz	filosofèron
Futur	filosofarai	filosofaràs	filosofarà	filosofarem	filosofaretz	filosofaràn
Condicional	filosofariái	filosofariás	filosofariá	filosofariam	filosofariatz	filosofarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	filosòfe	filosòfes	filosòfe	filosofem	filosofetz	filosòfen
Imperfach	filosofèssi	filosofèsses	filosofès filosofèsse	filosofèssem	filosofèssetz	filosofèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	filosòfa !	—	filosofem !	filosofatz !	—
Negatiu	—	filosòfes pas !	—	filosofem pas !	filosofetz pas !	—
Nòtas
↑ Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)