infirme

Occitan

Etimologia

Manlèu sabentós del latin infirmus

Prononciacion

/inˈfiɾme/, /inˈfiɾme/

Sillabas

in|fir|me

Adjectiu

infirme (lengadocian), (gascon)

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	infirme	infirmes
	[inˈfiɾme]	[inˈfiɾmes]
Femenin	infirma	infirmas
	[inˈfiɾmo̞]	[inˈfiɾmo̞s]

1. Que patís d’una infirmitat o d’infirmitats.
2. Que manca de fòrça, qu'es imperfècte naturalament.

Variantas dialectalas

• infirm (lengadocian)
• infierme (procençau)

Parents

• infirmariá / infirmeria
• infirmièr
• infirmitat

Sinonims

• estropiat

Traduccions

alemand: verkrüppelt (de), behindert (de), widerlegt (de), gelähmt (de), gebrechlich (de), entkräftet (de) anglés: crippled (en), infirm (en), disabled (en) basc: catalan: impedit (ca), baldat (ca), tolit (ca), esguerrat (ca)

espanhòl: inválido (es), tullido (es), discapacitado (es) francés: infirme (fr) italian: invalido (it), menomato (it), disabile (it) portugués: aleijado (pt), inválido (pt), doente (pt), deficiente (pt)

Nom comun

infirme masculin

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
infirme	infirmes
[inˈfiɾme]	[inˈfiɾmes]

1. Òme que patís d’una infirmitat o d’infirmitats.

Variantas dialectalas

• infirm (lengadocian)
• infierme (procençau)

Sinonims

• estropiat

Traduccions

alemand: Krüppel (de), Invalide (de), Behinderte (de) anglés: handicapped (en), cripple (en) basc: catalan: impedit (ca), baldat (ca), tolit (ca), esguerrat (ca)

espanhòl: inválido (es), tullido (es), discapacitado (es), lisiado (es) francés: infirme (fr) italian: invalido (it), menomato (it), stropio (it) portugués: aleijado (pt), inválido (pt), doente (pt), deficiente (pt)

Forma de vèrb

infirme

1. primièra persona del singular del present del subjnctiu de infirmar
2. tresena persona del singular del present del subjnctiu de infirmar

Francés

Etimologia

Manlèu sabentós del latin infirmus

Prononciacion

/ɛ̃fiʁm/, /ɛ̃fiʁm/

Sillabas

in|fir|me

Adjectiu

infirme masculin o femenin (plurals: infirmes)

1. infirme ^(oc)

Nom comun

infirmes masculin o femenin

Declinason
Singular	Plural
infirme	infirmes
[ɛ̃fiʁm]

1. infirme ^(oc)
2. infirma ^(oc)

Forma de vèrb

infirme

1. primièra persona del singular del present de l'indicatiu de infirmer
2. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de infirmer
3. primièra persona del singular del present del subjnctiu de infirmer
4. tresena persona del singular del present del subjnctiu de infirmer
5. segonda persona del singular de l'imperatiu de infirmer