itinerant

Occitan

Etimologia

Del latin itinerans « viatjant ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /itineˈɾan/, /itineˈɾan/

França (Bearn) : escotar « itinerari »

provençau /itineˈʀãⁿ/, /itineˈʀãⁿ/

Sillabas

i|ti|ne|rant

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	itinerant	itinerants
	[itineˈɾan]	[itineˈɾans]
Femenin	itineranta	itinerantas
	[itineˈɾanto̞]	[itineˈɾanto̞s]

itinerant

1. Que se desplaça dins l’exercici de sas foncions.
2. Que se debana dins de luòcs diferents e a de moments successius.

Sinonims

• caminaire

Parents

• itinerari
• itinerància

Traduccions

alemand: obdachlos (de); heimatlos (de) anglés: itinerant (en) basc: ibiltari (eu) catalan: itinerant (ca)

espanhòl: itinerante (es) francés: itinérant (fr) italian: itinerante (it) portugués: itinerante (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin itinerans « viatjant ».

Prononciacion

/aɪˈtɪnɚənt/, /aɪˈtɪnɚənt/

Sillabas

i|ti|ne|rant

Adjectiu

itinerant

1. itinerant ^(oc)

Nom comun

itinerant

Declinason
Singular	Plural
itinerant	itinerants

1. Persona itineranta

Catalan

Etimologia

Del latin itinerans « viatjant ».

Prononciacion

/itinəˈɾan/, /itinəˈɾan/

Sillabas

i|ti|ne|rant

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	itinerant	itinerants
Femenin	itineranta	itinerantes

itinerant

1. itinerant ^(oc)