lança

Occitan

Etimologia

Del latin lancĕa, benlèu del gallés lancia (meteissa arma).

Prononciacion

gascon, lengadocian [ˈlanso̞], /ˈlanso̞/

provençau [ˈlãⁿsə], /ˈlãⁿsə/

Nom comun

Declinason
Dialècte : gascon, lengadocian
Singular	Plural
lança	lanças
[ˈlanso̞]	[ˈlanso̞s]

lança femenin

Òme brandissent una lança

1. Arma blanca de get constituida d'un long pal acabat per un fèrre en punta agusat.

Derivats

• lançada
• lanceta
• lancièr

Locucions derivadas

• asta de lança
• lança d’aiga
• lança d’arrosar

Parents

• lançar

Traduccions

alemand: Speer (de) anglés: lance (en), spear (en) basc: catalan: llança (ca)

espanhòl: lanza (es) francés: lance (fr) italian: lancia (it) portugués: lança (pt)

Forma de vèrb

lança

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de lançar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de lançar.

Portugués

Etimologia

Del latin lancĕa, benlèu del gallés lancia (meteissa arma).

Prononciacion

Portugal [?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
lança	lanças

lança femenin

1. lança ^(pt)

Forma de vèrb

lança

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de lançar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de lançar.