Occitan

Etimologia

Del latin lŭpus, que ven de l'osc-ombrian, per lo protoitalic *lukʷos, metatesi del protoindoeuropèu *wĺ̥kʷos que dona tamben lo protogermanic *wulfaz, lo grèc ancian λύκος (lúkos), lo protoindoiranian *wŕ̥kas, lo protoceltic *ulkos, lo protobaltoeslau *wílkas.

Prononciacion

/lup/

escotar « lop »

Sillabas

lop

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
lop	lops
[lup]	[lups]

lop masculin, (femenin: loba)

Mamifèr carnivòr de la familha de canidae, (Canis lupus). La feme es la loba e los cadèls los lobats, lo lobat e la lobada.
Pastres e cans avián tant plan gardat aquel jorn del mes de mai que lo lop se'n tornava, lo ser, aganit e teunhe coma una letra, quand ausiguèt, en davalant, pel prat de Margarida, un grelhon que cantava al bòrd de sa croseta. (Justin Besson, "Lo grelhon, lo lop e las abelhas" dins Contes de la Tatà Mannon)
(per elipsi: ictiologia) Mena de peisson dels genres Dicentrarchus e Morone, o Anarhichas: lop marin.
(entomologia) Mena de lucana
(Industria textila) Aisina per cardar la lana, amb fòrça des dents.
(Jòc) Jòc consistís a s'entierar un darrièr l'autre.
(familièr) Òme alobatit, avid.