martèth

Un martèth modèrn

Occitan

Etimologia

Del latin martĕllum qu'a remplaçat lo classic mallĕum.

Prononciacion

[marˈtɛt], /marˈtɛt/, [marˈtɛc], /marˈtɛc/, [marˈtɛt͡ʃ], /marˈtɛt͡ʃ/

França (Bearn) - Gascon : escotar « martèth »

Sillabas

mar | tèth (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
martèth	?
[marˈtɛt]	[?]

martèu masculin (gascon)

1. Instrument de fèrre amb un margue de fusta que servís generalament per fixar los clavèls.

Variantas dialectalas

• martèl (lengadocian), (auvernhat)
• martèu (provençal)
• marteu (lemosin), (vivaroaupenc)

Reviradas

alemand: Hammer (de) masculin anglés: hammer (en) neutre bulgar: чук (bg) catalan: martell (ca) masculin espanhòl: martillo (es) masculin esperanto: martelo (eo) francés: marteau (fr) masculin

italian: martello (it) masculin neerlandés: hamer (nl) ongrés: kalapács (hu) polonés: młotek (pl) portugués: martelo (pt) masculin romanés: ciocan (ro) ucraïnian: молоток (uk)