mentir

Occitan

Etimologia

Del latin popular mentīre, en latin classic mentīri.

Prononciacion

[menˈti], /menˈti/; provençau [mẽⁿˈti], /mẽⁿˈti/ França (Bearn) : escotar « mentir »

Sillabas

men|tir

Vèrb

mentir

1. Mancar de dire la vertat ; dire quicòm de contrari a la vertat ; amagar la vertat ; induire volontàriament dins l'error.
2. Èsser messorguièr

se mentir

1. Se dire de messorgas los uns als autres o a se meteis.

Parents

• mentida
• mentidor

Derivats

• desmentir

Reviradas

alemand:flunkern (de), lügen (de), belügen (de) anglés: lie (en), tell a lie (en) basc: gezurtatu (eu) catalan: mentir (ca)

espanhòl: mentir (es) francés: mentir (fr) italian: mentire (it) portugués: faltar à verdade (pt), mentir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin popular mentīre, en latin classic mentīri.

Prononciacion

Oriental: [mənˈti], /mənˈti/

Occidental: nord-occidental [menˈti], /menˈti/, valencian [menˈtiɾ], /menˈtiɾ/

Sillabas

men|tir

Vèrb

mentir

1. mentir ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin popular mentīre, en latin classic mentīri.

Prononciacion

[menˈtiɾ], /menˈtiɾ/, [meŋˈtiɾ], /meŋˈtiɾ/

Sillabas

men|tir

Vèrb

mentir

1. mentir ^(oc)

Francés

Etimologia

Del latin popular mentīre, en latin classic mentīri.

Prononciacion

[mɑ̃tiʁ], /mɑ̃tiʁ/

Sillabas

men|tir

Vèrb

mentir

1. mentir ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin popular mentīre, en latin classic mentīri.

Prononciacion

Portugal [mẽˈtiɾ], /mẽˈtiɾ/; Brasil [mẽˈtʃi(ɾ)], /mẽˈtʃi(ɾ)/

Sillabas

men|tir

Vèrb

mentir

1. mentir ^(oc)