minim
Occitan
Etimologia
- Del latin minimus superlatiu de parvus (« fòrça pichon », « lo mai pichon », « lo mendre », « lo mens vièlh »).
Prononciacion
/miˈnim/
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | minim | minims |
| [miˈnim] | [miˈnims] | |
| Femenin | minima | minimas |
| [miˈnimo̞] | [miˈnimo̞s] | |
minim
- Superlatiu de pichon, qu'es fòrça pichon, fòrça pauc considerable.
- Que concernís, al respècte de l’òrdre religiòs de Sant Francés de Paula: los Minims.
Variantas dialectalas
Sinonims
Parents
Traduccions
|
|
Alemand
Etimologia
- Del latin minimus superlatiu de parvus (« fòrça pichon », « lo mai pichon », « lo mendre », « lo mens vièlh »).
Prononciacion
/miˈniːm/
Adjectiu
minim