pecar

Occitan

Etimologia

Del latin peccāre.

Prononciacion

/peˈka/, /peˈka/

França (Bearn) : escotar « pecar »

Vèrb

pecar

1. Rel. Transgredir las leis religiosas.

Derivats

• pecador
• pecaire
• pecat

Variantas dialectalas

• pechar (lemosin), (auvernhat), (vivaroalpenc)

Traduccions

alemand: sündigen (de) anglés: to sin (en) catalan: pecar (ca) espanhòl: pecar (es) esperanto: peki (eo) francés: pécher (fr)

italian: peccare (it) portugués: pecar (pt) romanés: a păcătui (ro) sicilian: piccari (scn) zolo: -ona (zu)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	pecar
Gerondiu	pecant
Participi passat
	singular			plural
masculin	pecat			pecats
femenin	pecada			pecadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	pèqui pèque	pecas	peca	pecam	pecatz	pecan
Imperfach	pecavi	pecavas	pecava	pecàvem	pecàvetz	pecavan
Preterit	pequèri	pequères	pequèt	pequèrem	pequèretz	pequèron
Futur	pecarai	pecaràs	pecarà	pecarem	pecaretz	pecaràn
Condicional	pecariái	pecariás	pecariá	pecariam	pecariatz	pecarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	pèque	pèques	pèque	pèquem	pèquetz	pèquen
Imperfach	pequèssi	pequèsses	pequès pequèsse	pequèssem	pequèssetz	pequèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	peca !	—	pèquem !	pècatz !	—
Negatiu	—	pèques pas !	—	pèquem pas !	pequetz pas !	—
Nòtas