pecar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin peccāre.

Prononciacion

/peˈka/

França (Bearn) : escotar « pecar »

Vèrb

pecar

  1. Rel. Transgredir las leis religiosas.

Derivats

Variantas dialectalas

  • pechar (lemosin), (auvernhat), (vivaroalpenc)

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu pecar
Gerondiu pecant
Participi passat
singular plural
masculin pecat pecats
femenin pecada pecadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present pèqui
pèque[N 1]
pecas peca pecam pecatz pecan
Imperfach pecavi pecavas pecava pecàvem pecàvetz pecavan
Preterit pequèri pequères pequèt pequèrem pequèretz pequèron
Futur pecarai pecaràs pecarà pecarem pecaretz pecaràn
Condicional pecariái pecariás pecariá pecariam pecariatz pecarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present pèque pèques pèque pèquem pèquetz pèquen
Imperfach pequèssi pequèsses pequès
pequèsse
pequèssem pequèssetz pequèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu peca ! pèquem ! pècatz !
Negatiu pèques pas ! pèquem pas ! pequetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)