pegar

Occitan

Etimologia

Del latin pĭcāre

Prononciacion

[pe'ɣa]

França (Bearn) : escotar « pegar »

Sillabas

pe | gar (2)

Vèrb

pegar

1. Èsser pegós, viscós, adesiu.
2. Fixar quicòm amb de pega.
3. Quitranar.
4. Marcar las fedas amb de pega.

Derivats

pega pegadís, -issa pegaire, -a pegairòla pegàs pegasolet pegasson pegatge

pegola pegolièra pegomàs pegon pegós, -osa pegòt pegotuènha

Traduccions

alemand: kleben (de) anglés: to glue (en), to stick (en) basc: breton: pegañ (br) bulgar: catalan: empegar (ca), encolar (ca), enganxar (ca) chèc: danés: espanhòl: pegar (es) esperanto: estonian: finlandés: francés: coller (fr)

italian: incollare (it) leton: lituanian: ongrés: t (hu) polonés: portugués: colar (pt) romanés: sicilian: ncullari (scn) suedés: turc: ucraïnian:

Conjugason

• Lengadocian

Lengadocian

Infinitiu	pegar
Gerondiu	pegant
Participi passat
	singular			plural
masculin	pegat			pegats
femenin	pegada			pegadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	pegui pegue	pegas	pega	pegam	pegatz	pegan
Imperfach	pegavi	pegavas	pegava	pegàvem	pegàvetz	pegavan
Preterit	peguèri	peguères	peguèt	peguèrem	peguèretz	peguèron
Futur	pegarai	pegaràs	pegarà	pegarem	pegaretz	pegaràn
Condicional	pegariái	pegariás	pegariá	pegariam	pegariatz	pegarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	pegue	pegues	pegue	peguem	peguetz	peguen
Imperfach	peguèssi	peguèsses	peguès peguèsse	peguèssem	peguèssetz	peguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	pega !	—	peguem !	pegatz !	—
Negatiu	—	pegues pas !	—	peguem pas !	peguetz pas !	—
Nòtas