poliça
 Veire tanben : polícia
|
Occitan
Etimologia
- Del grèc ἀπόδειξις, apodeixis « demonstracion, publicacion, pròva ».
Prononciacion
/puliˈso̞/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| poliça | poliças |
| [puliˈso̞] | [puliˈso̞s] |
poliça femenin
- Contracte qu'una companhiá d’asseguranças s’engatja, contra pagamanent, a indemnizar de pèrdas o de damatges eventuals.
- Contrate d’abonament al gas, a l’electricitat, etc.
- (tipografia) Tièra dels caractèrs compausant una fonda
- (per extension) (tipografia) Ensemble dels caractèrs omogenèus constituissent un alfabet complèt.
Traduccions
|
contracte |
|
tipografia |