polícia

Veire tanben : poliça

Occitan

Etimologia

Del latin politia (« organizacion politica, govèrn de la ciutat »), venent del grèc ancian πολιτεία, politeía; passèt del sens de « bon òrdre, bona administracion » a un mai estrech de « ensemble de las règlas de seguir » puèi « administracion vigilant au bon òrdre ».

Prononciacion

[pu'li.sjɔ], /pu'li.sjɔ/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
polícia	polícias
[pu'li.sjɔ]	[pu'li.sjɔs]

polícia

1. Òrdre, reglament establit dins un Estat, dins une vila, per tot çò que vigila a la seguretat, la tranquillitat e la comoditat dels ciutadans, dels abitants.
   • Règlement, ordonança de polícia.
   • La polícia de las mors
2. Administracion qu'exerci aquesta polícia.
   • Foguèt arrestat per a polícia.
3. Òrdre e règlament establit dins unas assembladas o societat.

Parents

• policièr

Traduccions

Lòca alemand: Polizei (de) anglés: police (en) catalan: policia (ca) chèc: policie (cs) espanhòl: policía (es) estonian: francés: police (fr)

grèc: αστυνομία (el) italian: polizia (it) neerlandés: politie (nl) portugués: polícia (pt) polonés: policja (pl) rus: полиция (ru) милиция (ru) suedés:

Portugués

Prononciacion

Estats Units d'America : escotar « polícia »

Corèa del Sud (Yangsan) : escotar « polícia »

Etimologia

Del latin politia (« organizacion politica, govèrn de la ciutat »), venent del grèc ancian πολιτεία, politeía; passèt del sens de « bon òrdre, bona administracion » a un mai estrech de « ensemble de las règlas de seguir » puèi « administracion vigilant au bon òrdre ».

Prononciacion

[?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
polícia	polícias

polícia

1. polícia