querèla

Occitan

Etimologia

Del latin querela « planh, grèuge, brega ».

Prononciacion

/keˈɾɛlo̞/, /keˈɾɛlo̞/, provençau /keˈʀɛlo̞/, /keˈʀɛlo̞/

Sillabas

que|rè|la

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
querèla	querèlas
[keˈɾɛlo̞]	[keˈɾɛlo̞s]

querèla femenin

1. Desacordança, disputa mesclada de rancòr.

Parents

• querelaire
• querelar
• querelós

Sinonims

• braga
• garrolha
• brega
• embrolha
• disputa

Traduccions

alemand: Streit (de) anglés: quarrel (en) basc: eskatima (eu) catalan: picabaralla (ca), baralla (ca)

espanhòl: pelea (es) francés: querelle (fr) italian: bisticcio (it) portugués: querela (pt)