repentir
Aparença
Occitan
Etimologia
- (verb) Del bas latin repoenitere, de re- e poenitere, alteracion de latin classic paenĭtēre.
- (nom) De repentir, influenciat pel francés
Prononciacion
vèrb
- lengadocian, gascon /repenˈti/
- provençau /ʀepẽⁿˈti/
nom
- lengadocian, gascon /repenˈtiɾ/
- provençau /ʀepẽⁿˈtiʀ/
Sillabas
re|pen|tir
Vèrb
se repentir
- (religion) Sentir lo desplaser d’una pèca amb lo desir de la reparar o de li resistir per l'avenir.
- Èsser afligir d’aver fa quicòm de travèrs o se reprochar d'aver mancar de far çò calgut.
Sinonims
Derivats
- repentiment (provençau)
- repentir
- repentit
Traduccions
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
repentir | repentirs |
[repenˈtiɾ] | [repenˈtiɾs] |
repentir masculin
Sinonims
Traduccions
Espanhòl
Etimologia
- Del bas latin repoenitere, de re- e poenitere, alteracion de latin classic paenĭtēre.
Prononciacion
- /repen̪ˈtiɾ/
Sillabas
re|pen|tir
Vèrb
repentirse
Francés
Etimologia
- Del bas latin repoenitere, de re- e poenitere, alteracion de latin classic paenĭtēre.
Prononciacion
- /ʁəpɑ̃tiʁ/
Sillabas
re|pen|tir
Vèrb
se repentir
Nom comun
repentir
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
repentir | repentirs |
[ʁəpɑ̃tiʁ] |