afligir

Occitan

Etimologia

Del latin affligere.

Prononciacion

[afli'(d)ʒi], /afli'(d)ʒi/

Sillabas

a|fli|gir

Vèrb

afligir

1. Aflaquir moralament, entristesir prigondament.
   • Demorar sol, miserable, una idèa que m'afligís.
2. Mortificar son còrs, lo far sofrir.
   • Afligir son còrs per de junes.
3. Roïnar un país per las calamitats.
   • La famina afligissiá la vila.

s'afligir

1. Se desolar ; se lanhar ; s'adolentir.

Sinonims

• adolentir

Parents

• afliccion

Derivats

• afligiment

Reviradas

alemand: leid tun (de) anglés: afflict (en) basc: gaitz (eu) catalan: afligir (ca)

espanhòl: afligir (es) francés: affliger (fr) italian: affliggere (it) portugués: afligir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin affligere.

Prononciacion

[əfliˈʒi], /əfliˈʒi/, [afliˈd͡ʒiɾ], /afliˈd͡ʒiɾ/

Sillabas

a|fli|gir

Vèrb

afligir

1. afligir

Espanhòl

Etimologia

Del latin affligere.

Prononciacion

[afliˈxiɾ], /afliˈxiɾ/

Sillabas

a|fli|gir

Vèrb

afligir

1. afligir

Portugués

Etimologia

Del latin affligere.

Prononciacion

[ɐfliʒˈiɾ], /ɐfliʒˈiɾ/

Sillabas

a|fli|gir

Vèrb

afligir

1. afligir