tenon

Occitan

Etimologia

De téner

Prononciacion

/teˈnu/, /teˈnu/

Sillabas

te|non

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tenon	tenons
[teˈnu]	[teˈnus]

tenon masculin

1. (artesanat) Tèrme salhent d'una pèça de fusta o de metal que s'encastra dins l'entalha d'una autra pèça nomenada mortaisa.
2. (armament) Cavilheta de fèrre que servís a manténer lo canon d’una arma sus son fust.

Traduccions

alemand : Zapfen (de) anglés : tenon (en) basc : tenoi (eu) catalan : tenó (ca)

espanhòl : tenón (es) francés : tenon (fr) italian : tenone (it) portugués : espiga (pt)

Forma de vèrb

tenon

1. Tresena persona del plural del present de l'indicatiu de téner

Anglés

Etimologia

Del francés ancian tenon

Prononciacion

[?]

Sillabas

te|non

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tenon	tenons

tenon

1. tenon ^(oc)

Vèrb

tenon

1. Ajustar amb un tenon

Francés

Etimologia

De tenir

Prononciacion

/tənɔ̃/, /tənɔ̃/

Sillabas

te|non

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tenon	tenons
[tənɔ̃]

tenon

1. tenon ^(oc)