Occitan

Etimologia

Del latin virtus que designa l’energia morala, la fòrça ; venent del nom latin vir, possiblament que designèt la quita qualitat virila; lo mot prenguèt un torn moral dins un contèxte crestiann, e veguèt lo simbòl de la nocion de recerca del ben dins tota causa. Quitament lo mot garga una valor pròche del sens original (dins lo sens d’eficacitat)

Prononciacion

lengadocian, gascon /beɾˈtyt/

lemosin /vɛʁˈtyt/

provençau /veʀˈty/

Sillabas

ver|tut

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
vertut	vertuts
[bert'yt]	[bert'yts]

vertut femenin

(Al singular) Disposicion fèrma e de contnh de l’alma, que pòrta a far lo ben e a fugir lo mal.
Las quitas disposicions particularas a que que siá devers o bonas accions, coratge.
Castetat, pudicitat, subretot al subjècte de las femnas.
Poder de produire un cèrt efièch, eficacitat, poténcia.

Parents

vertuós -a

Traduccions

alemand : Tugend ^(de)
anglés : righteousness ^(en), virtue ^(en)
breton : vertuz ^(br)
catalan : virtut ^(ca)
espanhòl : virtud ^(es)
esperanto : virto ^(eo)
francés : vertu ^(fe)
feroés : dygd ^(fo)
grèc : αρετή ^(el)
ido : vertuo ^(io)

Vejatz tanben

vertut sus Wikipèdia