Narcís

Occitan

Etimologia

Del latin Narcissus, del grèc ancian Νάρκισσος.

Prononciacion

lengadocian, gascon /naɾˈsis/, /naɾˈsis/

provençau /naʀˈsis/, /naʀˈsis/

Sillabas

Nar|cís

Nom pròpri

Narcís

Representacion del Narcís pel Caravaggio

1. (mitologia grèga e romana) Personatge de las mitologias grèga e romana caracterizat per una granda beutat que n'es fòrça ufan e que ne morira (va se negar dins l'aiga ont admirava son rebat).
2. Prenom masculin.
3. (istòria) Afranquit e ministre de l’emperaire roman Claudi (sègle I).
4. (istòria) Entrainaire personal puèi assassin de l’emperaire roman Comòde (sègle II).
5. (istòria) Nom de sants catolics.
   • sant Narcís d’Atena (sègle I).
   • sant Narcís de Jerusalèm (sègle II).
   • sant Narcís de Girona (sègle IV).

Derivats

• narcís
• narcissic
• narcissisme

Vocabulari aparentat

• Ecò

Traduccions

alemand: Narziss (de) anglés: Narcissus (en) basc: catalan: Narcís (ca)

espanhòl: Narciso (es) francés: Narcisse (fr) italian: Narciso (it) portugués: Narciso (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin Narcissus, del grèc ancian Νάρκισσος.

Prononciacion

lengadocian, gascon /naɾˈsis/, /naɾˈsis/

provençau /naʀˈsis/, /naʀˈsis/

Sillabas

Nar|cís

Nom pròpri

Narcís

1. Narcís ^(oc)