arc

Un arc hun

Occitan

Etimologia

Del latin ārcum.

Prononciacion

[aɾk], /aɾk/

França (Bearn) : escotar « arc »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
arc	arcs
[aɾk]	[aɾks]

arc masculin

1. Instrument incurvat, fach tradicionalament a partir d'una branca e armat d'una còrda, que servís d'arma.
2. Estructura corbada que ramenta aquela arma.

Derivats

arca arcada arcadon arcadura arcana arcanèl arcar arcaròl

arcbalèsta arcelar arcelàs arcolan arconcèl arquet arquetar arquièr

Reviradas

alemand: Bogen (de) masculin anglés: bow (en) catalan: arc (ca) masculin chèc: luk (cs) espanhòl: arco (es) masculin esperanto: arko (eo) francés: arc (fr) masculin islandés: bogi (is)

italian: arco (it) masculin neerlandés: boog (nl) ongrés: íj (hu) portugués: arco (pt) masculin suedés: båge (sv) turc: yay (tr) ucraïnian: лук (uk)