branca

Un article de Wikiccionari.
Salta a la navegació Salta a la cerca
Branca d'un arbre.

Occitan

Etimologia

Del latin tardiu branca, benlèu eissit d'un gallés *uranca (*wranka) « arpa, pauta ». Lo mot es aparentat al lituanian ranka « man, braç », al prussian ancian rancko « man » e a l'eslau ancian рѫка (rǫka) « man » [1], eissits del proto-baltoeslau *rañkā.

Prononciacion

[ˈbɾaŋko]

França (Bearn) : escotar « branca »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
branca brancas
[ˈbɾaŋko] [ˈbɾaŋkos]

branca femenin

  1. Part ramificada e aeriana d'un arbre.
  2. Caduna de las categorias determinadas d'una classificacion.

Variantas dialectalas

Traduccions

Referéncias

  • [1] Xavier Delamarre, 2003, Dictionnaire de la langue gauloise, Éditions Errance.

Catalan

Etimologia

Del latin tardiu branca, eissit d'un gallés *wranka.

Prononciacion

[ˈbɾaŋkə]

Espanha (Manresa) : escotar « branca »

Nom comun

Declinason
Singular Plural
branca branques
[ˈbɾaŋkə] [ˈbɾaŋkəs]

branca femenin

  1. Branca.