argument

Occitan

Etimologia

Del latin argumentum, de arguere.

Prononciacion

lengadocian [aɾɣyˈmen], /aɾɣyˈmen/; provençau [aʀgyˈmen], /aʀgyˈmen/ França (Bearn) : escotar « argument »

Sillabas

ar|gu|ment

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
argument	arguments
[aɾɣyˈmen]	[aɾɣyˈmens]

argument masculin

1. (logica) Rasonament bastit segon unas règlas, per que se'n tira metodicament una consequéncia d’una o de doas proposicions.
2. Indici, pròva que servís a afirmar o a negar un fach.
3. (figurat) Mejan per convéncer.
4. Subjècte en brèu d’un obratge.
5. (matematicas) Invèrse d'una foncion iperbolica
6. (programacion) Paramètre donat per cridar una foncion o un sosprograma.

Derivats

• argumentacion
• argumentar
• argumentari
• argumentatòri

Traduccions

alemand: Streit (de), Argument (de) anglés: argument (en) basc: argumentua (eu) catalan: argument (ca)

espanhòl: argumento (es) francés: argument (fr) italian: argomento (it) portugués: argumento (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin argumentum, de arguere.

Prononciacion

RU [ɑːɡjʊmənt], /ɑːɡjʊmənt/; EUA [ɑɹɡjumənt], /ɑɹɡjumənt/

Sillabas

ar|gu|ment

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
argument	arguments

argument

1. Argument
2. disputa, brega

Catalan

Etimologia

Del latin argumentum, de arguere.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « argument »

Prononciacion

Oriental: central [ərɡuˈmen], /ərɡuˈmen/, balear [əɾɣuˈment], /əɾɣuˈment/, [ərɣuˈmen], /ərɣuˈmen/

Occidental: nord-occidental [arɣuˈmen], /arɣuˈmen/, valencià [aɾɣuˈment], /aɾɣuˈment/, [aɾɣuˈmen], /aɾɣuˈmen/

Sillabas

ar|gu|ment

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
argument	arguments

argument

1. Argument

Francés

Etimologia

Del latin argumentum, de arguere.

Prononciacion

[aʁɡymɑ̃], /aʁɡymɑ̃/

Sillabas

ar|gu|ment

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
argument	arguments

argument

1. Argument