atribuir

Occitan

Etimologia

Del latin attribuere.

Prononciacion

[atɾiˈβɥi], /atɾiˈβɥi/, provençau [atʀiˈbɥi], /atʀiˈbɥi/

França (Bearn) : escotar « atribuir »

Sillabas

a|tri|buir

Vèrb

atribuir

1. Balhar a qualqu’un un avantatge, una prerogativa, un emplec.
2. Imputar, a qualqu’un o a quicòm, un acte, li prestar un meriti, etc. ; considerar que qualqu’un o quicòm, es la causa, l’autor o lo mejan máger de quicòm.
3. Afirmar qu’una persona, que quicòm a una cèrta qualitat, un cèrt efièch.

Reviradas

alemand: überweisen (de), zuweisen (de), zugedenken (de), zitieren (de), vorladen (de), beimessen (de), zuschreiben (de), zuteilen (de), übertragen (de) anglés: assign (en) (1), allocate (en) (1), bestow (en) (1),allot (en) (1) ; attribute (en) (2,3) ; earmark (en), summons (en), subpoena (en), appoint (en), accredit (en), ascribe (en), award (en), attach (en) basc: atributu (eu) catalan: assignar (ca), atribuir (ca)

espanhòl: atribuir (es) francés: attribuer (fr) italian: attribuire (it) portugués: atribuir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin attribuere.

Prononciacion

Oriental: [ətɾiβuˈi], /ətɾiβuˈi/ Occidental: nord-occidental [atɾiβuˈi], /atɾiβuˈi/, valencian [atɾiβuˈiɾ], /atɾiβuˈiɾ/

Sillabas

a|tri|bu|ir

Vèrb

atribuir

1. atribuir ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin attribuere.

Prononciacion

[at̪ɾiˈβ̞wiɾ], /at̪ɾiˈβ̞wiɾ/

Sillabas

a|tri|buir

Vèrb

atribuir

1. atribuir ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin attribuere.

Prononciacion

Portugal [ɐtɾiˈbwiɾ], /ɐtɾiˈbwiɾ/; Brasil [atɾibuˈi(ɾ)], /atɾibuˈi(ɾ)/, [atɾibwˈi], /atɾibwˈi/

Sillabas

a|tri|buir

Vèrb

atribuir

1. atribuir ^(oc)