Veire tanben : azote

L’**azòte** (1) dins lo Tablèu periodic dels elements.

Occitan

Etimologia

Del grèc ancian ἄζωτος, ázôtos « impròpri a la vida » al biais del francés azote fabregat pel quimista Antoine Lavoisier que, al contrari de l’oxigèn, manten pas la vida dels animals.

Prononciacion

lengadocian, gascon /aˈzɔte/

escotar « azòte »

Sillabas

a|zò|te

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
azòte	azòtes
[aˈzɔte]	[aˈzɔtes]

azòte (lengadocian), (gascon); masculin

(elements) Element quimic de numèro atomic 7 e de simbòl N (venent de nitrogèn, autre nom de l’azòt). Es un non metal, en l'especia un pnictogèn.
(quimia, per usatge) Gas constituit de diazòt (N₂), incolòr e present a un taus de 78,11 % dins l’aire ambient.
(agricultura) Compausat azotat utilizat coma engrais.

Variantas dialectalas

azòt (lengadocian, provençau)

Sinonims

nitrogèn

Derivats

Traduccions