caòs

Occitan

Etimologia

Del latin chaos, del grèc ancian χάος

Prononciacion

/kaˈɔs/, /kaˈɔs/

Nom comun

caòs masculin, invariable

1. (teologia) Confusion generala dels elements abans los destriament e los organizacion per formar lo mond.
2. (corrent) Estat de borrolh, rambalh de fòrça objèctes eteroclits
3. (figurat) Çò qu'es o que sembla inorganizat, desordenat, confús, fins a incoerent o foscós.
4. (figurat especialament) Desòrdre social, politic o economic; estat de trebolum e d'anarquia.
5. Teoria scientifica que l'objècte son lo sistèmas non-linearis presentant de comportaments d'aparéncia complèxa o aleatòria, alara que son plan definits e deterministas.
6. Apilament de blòts de ròcas ; esbudèl de ròcas.

Variantas dialectalas

• caos

Derivats

• caotic