clamor

Occitan

Etimologia

Del latin clamor

Prononciacion

/klaˈmu/, /klaˈmu/

Sillabas

cla|mor

Nom comun

clamor masculin

Declinason
Singular	Plural
clamor	clamors
[klaˈmu]	[klaˈmus]

1. Grand crit, crit confús e perlongat de diferentas personas amassadas.
2. (figurat) Injúria, otratge d'un ensemble de personas.
3. (figurat) Indignacion.

Sinonims

• clam
• clamada

Parents

• clamar

Traduccions

alemand : Geheul (de), Geschrei (de), Radau (de), Aufschrei (de) anglés : clamour (en), clamor (en) basc : catalan : clamor (ca)

espanhòl : clamor (es) francés : clameur (fr) italian : clamore (it) portugués : clamor (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin clamor

Prononciacion

/ˈklæmɚ/, /ˈklæmɚ/

Sillabas

cla|mor

Nom comun

clamor masculin

Declinason
Singular	Plural
clamor	clamors

1. (EUA) clamor ^(oc)

Variantas dialectalas

• clamour (EUA / RU)

Catalan

Etimologia

Del latin clamor

Prononciacion

Oriental: /kɫəˈmo/, /kɫəˈmo/

Occidental: nord-occidental /kɫaˈmo/, /kɫaˈmo/, valencian /kɫaˈmoɾ/, /kɫaˈmoɾ/

Sillabas

cla|mor

Nom comun

clamor masculin

Declinason
Singular	Plural
clamor	clamors

1. clamor ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin clamor

Prononciacion

/klaˈmoɾ/, /klaˈmoɾ/

Sillabas

cla|mor

Nom comun

clamor masculin

Declinason
Singular	Plural
clamor	clamores
[klaˈmoɾ]	[klaˈmoɾes]

1. clamor ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin clamor

Prononciacion

Portugal /klɐˈmoɾ/, /klɐˈmoɾ/

Brasil /klãˈmoɾ/, /klãˈmoɾ/, /klaˈmoɾ/, /klaˈmoɾ/

Sillabas

cla|mor

Nom comun

clamor masculin

Declinason
Singular	Plural
clamor	clamores

1. clamor ^(oc)