clau

Un article de Wikiccionari.
La clau, que representa las sièis claus dels conselhièrs, dins l'escut de la Val d'Aran

Occitan

Etimologia

(nom comun 1) Deu latin clāvis.

(nom comun 2) Deu latin clāvus.

Prononciacion

/klaw/

França (Bearn) : escotar « clau »

Sillabas

clau (1)

Nom comun 1

Declinason
Dialècte : gascon
Singular Plural
clau claus
[klaw] [klaws]

clau femenin

  1. Instrument de talha e forma variabla, generauament provedit de dents que permet d'dobrir o de barrar ua pòrta.
    • Que s'a perdut las claus de l'ostau.
  2. Mus. Simbòl en debuta de particion que permet de saber la tonalitat emplegada.
  3. Fig. Informacion que permet de resòlver ua situacion dificila, un problèma.
    • La clau de l'enigma.

Variantas dialectalas

Derivats

Traduccions

Ua punhade de claus






Nom comun 2

Declinason
Dialècte : gascon
Singular Plural
clau claus
[klaw] [klaws]

clau masculin (gascon) (lemosin)

  1. Tija metallica ponchuda a ua estrem, e dab un cap a l'aute, qui serveish entà juntar duas pèças amassas.
    • Que'ns devem crompar un martèu e tanben claus entà bastir la cabana.

Variantas dialectalas

  • clavel (vivaroaupenc)
  • clavèl (lemosin) (lengadocian)
  • claveu (lemosin) (vivaroaupenc)
  • clavèu (provençau)
  • tacha (auvernhat) (gascon) (lemosin) (lengadocian)

Derivats

Traduccions

Referéncias

Catalan

Claus de l'escut de Ceret

Etimologia

  • (Nom comun 1) Del latin clāvis.
  • (Nom comun 2) Del latin clāvus.

Prononciacion

/klaw/

Nom comun 1

Declinason
Singular Plural
clau claus
[klaw] [klaws]

clau femenin

  1. Clau.

Nom comun 2

Declinason
Singular Plural
clau claus
[klaw] [klaws]

clau masculin

  1. Clavèl.