conjectura

Occitan

Etimologia

Del latin conjectura, de conjicere, derivat de cum e jacio.

Prononciacion

lengadocian /kund͡ʒetˈtyɾo̞/, /kund͡ʒetˈtyɾo̞/, gascon /kunʒekˈtyɾo̞/, /kunʒekˈtyɾo̞/, provençau /kũⁿd͡ʒekˈtyʀo̞/, /kũⁿd͡ʒekˈtyʀo̞/ França (Bearn) : escotar « conjectura » França (Bearn) - Lengadocian : escotar « conjectura »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
conjectura	conjecturas
[kund͡ʒetˈtyɾo̞]	[kund͡ʒetˈtyɾo̞s]

conjectura femenin

1. Jutjament probable, opinion que se fonda sus d'aparéncias.
2. (matematicas) Enonciat non demostrat mas que sembla plausible, qu'es verificat sus un grand nombre d’exemples, o demostrat amb d'ipotèsis suplementàrias.

Sinonims

• ipotèsi
• postulat

Parents

• conjecturar

Traduccions

alemand: Vermutung (de), Mutmaßung (de) anglés: guess (en), conjecture (en) basc: igarri (eu) catalan: conjectura (ca)

espanhòl: conjetura (es) francés: conjecture (fr) italian: congettura (it) portugués: conjetura (pt)

Forma de vèrb

conjectura

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de conjecturar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de conjecturar

Catalan

Etimologia

Del latin conjectura, de conjicere, derivat de cum e jacio.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « conjectura »

Prononciacion

oriental /kuɲʒəkˈtuɾə/, /kuɲʒəkˈtuɾə/, occidental /kond͡ʒekˈtuɾa/, /kond͡ʒekˈtuɾa/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
conjectura	conjectures

conjectura femenin

1. conjectura ^(oc)

Forma de vèrb

conjectura

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de conjecturar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de conjecturar

Francés

Prononciacion

França : escotar « conjectura »

Prononciacion

/kɔ̃ʒɛktyʁa/, /kɔ̃ʒɛktyʁa/

Forma de vèrb

conjectura

1. Tresena persona del singular del preterit de conjecturer