dependéncia
Occitan
Etimologia
De dependent
Prononciacion
/depen'densio̞/
Sillabas
de|pen|dén|cia
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| dependéncia | dependéncias |
| [depen'densio̞] | [autdepen'densio̞s] |
autonomia
- (jurisprudéncia) Tot accessòri d’una causa principala, de tot çò que ten o s'annèxa a una causa sens la constituir essencialament.
- Accessòri d’un domèni.
- (drech feudal) Tèrra que dependava d’una autra.
- Rapòrts que ligan unas causas, unes èssers, e que los fa necessaris los uns als autres.
- Subjeccion; subordinacion.
- (particular) Subjeccion a un estupefiant.
- Estat d’una persona que pòt pas (o de biais malaisit) realizar sola los actes essencials de la vida videnta que manca d'autonomia, e qu'a besonh per çò far d'una assisténcia quotidiana.
- (edificis) Construccion annèxa que depend d'un bastit principal.